با افزایش درآمد ایران از محل فروش نفت نه تنها به نفع ایران نبود بلکه با افزایش 50 درصدی نقدینگی در طول 2 نتیجه معکوس برای اقتصاد داشت و تورم و کاهش ارزش پول ملی را به ارمغان آورد.

به گزارش پانا، گزارش های رسمی بانک مرکزی نشان می دهد که نقدینگی در پایان سال 1384 برابر با 92 هزار میلیارد تومان ،سال 85 به 128 هزار میلیارد تومان، سال 86 نقدینگی به 164 هزار میلیارد تومان، در سال 87 به 190 هزار میلیارد تومان، در سال 88 به 235 هزار میلیارد تومان، در سال 89 به 294 هزار میلیارد تومان و در سال 90 به 352 هزار میلیارد تومان رسیده است.

تنها در 2 سال پایانی یعنی سالهای 89 و 90 رشد 50 درصدی را برای نقدینگی شاهد هستیم و در طول 7 سال گذشته شاهد 380 درصد رشد نقدینگی هستیم.

اما اینها دستاورد کدام تئوری اقتصادی است؛ بدون شک مهمترین عامل افزایش درآمد نفتی است که طی سالهای گذشته بدون توجه به وضعیت کشور هر روز به اقتصاد تزریق می شد.

دلارهای نفتی در طول سالهای گذشته وارد اقتصاد شده اند و امروزه اثر ویرانگری آنها در اقتصاد مشهود است.

سیر صعودی نقدینگی در کشور در حالی است که حجم تولید ناخالص ملی بر اساس گزارش های رسمی در این مدت 2 برابر شده است.

رشد نقدینگی در این سالها نرخ تورم را به صورت فزاینده افزایش داده است به طوری که اقتصاد ایران در طول این سالها به طور میانگین 17 درصد تورم را به همراه داشته است.

سیر صعودی نقدینگی در کشور در سالهای 89 و 90 نگرانی هایی را در خصوص بازارهای کالایی ایران ایجاد کرده است به عنوان مثال در سال 90 بازارهای طلا، ارز و سکه همگی رشد های 70 تا 100 درصد را تجربه کردند که بخش عظیمی از آن به دلیل نقدینگی سرگردان بود.

اما نکته اینجاست که در سال جاری نیز این نقدینگی روند صعودی خواهد داشت و به همین جهت نگرانی از رشد قیمت سایر کالاها هنوز وجود دارد.

عدم رشد اقتصاد به میزان رشد نقدینگی در سالهای گذشته موج نقدینگی ایجاد کرده است که می تواند بازارهایی مانند خودرو، مسکن و ارز را هر لحظه به ویرانی بکشاند.

در سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی، بهتر است تا مسوولین شرایط افزایش یازده سرمایه گذاری در بخش تولید را فراهم کنند تا نقدینگی به سمت تولید حرکت کرده و تولید ناخالص ملی افزایش یابد در غیر این صورت در پایان امسال نیز باید شاهد تورمی حداقل 2 رقمی باشیم.