برگشت قطعي الواح گلي هخامنشي پس از 70 سال به ايران

با حکم صادره برگشت این الواح به ایران قطعی شده است و امیدواریم که مسئولان میراث فرهنگی تلاش و همت لازم را برای بازگرداندن این الواح که به نوعی بخشی از تاریخ ایران است، انجام دهند

تيترآنلاين - سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری، بر تداوم تلاش ها تا بازگشت کامل الواح گلی هخامنشی به کشور تاکید کرد. به گزارش واحد مرکزی خبر،‌ این سازمان، در اطلاعیه ای، حکم دادگاه آمریکایی در این خصوص را موفقیتی بزرگ برای میراث فرهنگی کشور توصیف و بر پیگیری مجدانه اقدامات تا بازگشت کامل الواح گلی هخامنشی به میهن تاکید کرد.

در این اطلاعیه آمده است: سرانجام تلاش های مجدانه و پیگیرانه خدمتگزاران مردم شریف و بزرگوار ایران در عرصه میراث فرهنگی در ماجرای الواح هخامنشی ایران که بیش از 70 سال به بهانه ترجمه و پژوهش در مؤسسه شرق‌شناسی شیکاگو باقی مانده و در سال های اخیر نیز با تلاش های رذیلانه و سوءاستفاده های محافل صهیونیسم بین الملل، به پرونده ای با ماهیت کاملا سیاسی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران بدل شده بود، در آغاز سال جدید به ثمر نشست. با حکم جدید دادگاه آمریکایی، انشاءالله در آینده ای نزدیک شاهد بازگشت این مواریث کهن به موطن اصلی خود خواهیم بود.

به گزارش تيترآنلاين در اين خصوص عبدالمجید ارفعی مترجم و پژوهشگر الواح هخامنشی موسسه شرق شناسی شیکاگو در گفت‌وگو با برنا نيز ضمن ابراز خوشحالی از رای دادگاه آمریکایی مبنی بر بازگشت این الواح به ایران گفت: با حکم صادره برگشت این الواح به ایران قطعی شده است و امیدواریم که مسئولان میراث فرهنگی تلاش و همت لازم را برای بازگرداندن این الواح که به نوعی بخشی از تاریخ ایران است، انجام دهند.

وی افزود: بر اساس آخرین اطلاعات دایره حقوقی ریاست جمهوری تلاش های بسیاری را برای بازگرداندن این الواح انجام داده بودند و امروز در نهایت تلاش ها برای صدور حکم قطعی نتیجه داد.

ارفعی درباره اینکه طی چند سال گذشته دادگاه آمریکایی برای بازگرداندن الواح رای صادر کرده بود، تصریح کرد: در دادگاه های گذشته یا وکیل ایرانی نتوانسته بود از حقوق ایران به خوبی دفاع کند و یا اینکه رای دادگاه بدون حضور نماینده ایران صادر شده بود اما اینبار با تلاش های دایره حقوقی ریاست جمهوری رای نهایی صادر شده است.

به گفته مترجم الواح هخامنشی بازگرداندن این الواح را باید یکی از اتفاقات مبارک ایران در سال 1390 دانست و امیدوارم که میراث فرهنگی و موزه ملی بتوانند پس از بازگرداندن الواح به خوبی از این کتیبه های تاریخی نگهداری کنند. 

حدود 30 هزار لوح، در مدت 10 سال در تخت جمشید کشف شده که هر کدام تقریبا به اندازه یک کارت اعتباری 40 سانتی متر مربعی هستند. این لوح ها به دوران داریوش اول هخامنشی (500 تا 400 سال قبل از میلاد مسیح) تعلق دارند و برای نوشتن آنها از خط میخی عیلامی استفاده شده است.به طور کلی، این الواح به دو دسته عمومی و سلطنتی تقسیم می شوند. بخش عمومی که تعداد زیادی از لوح ها را شامل می شود، به موضوعاتی مثل داد و ستدهای تجاری، جیره روزانه کارگران، ملیت هر کارگر و مشخصاتش و همین طور محل زندگی اش می پردازد.این الواح به طور واضح نشان می دهند که ساخت و ساز در تخت جمشید، بر اساس نظام برده داری نبوده و هر کارگر به ازای کارش مزد می گرفته است.بر روی الواح سلطنتی به غیر از متن رسمی و اداری، مهر و نقوش سلطنتی وجود دارد و روی برخی از آنها صحنه های شکار و تصاویر بعضی اسطوره ها حک شده است.این الواح در سال ۱۹۳۳ توسط پروفسور هرتسفلد در تخت جمشید به دست آمده است و این الواح در سال ۱۹۳۴ به درخواست دانشگاه برای مطالعات بیش‌تر به صورت امانی از ایران خارج و به این مؤسسه داده شد.

خرداد‌ سال ۸۵ یك قاضی در پی دادخواهی یك وكیل آمریكایی رأی به حراج این گنجینه به نفع كشته شدگان انفجاری در اسرائیل داده بود اما دادخواست موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیكاگو با تأكید بر امانی بودن گنجینه آثار باستانی ایران در دانشگاه شیكاگو این حكم را رد كرد.

محتواي نوشته‌هاي اين الواح چيست؟

اين لوح‌ها بر خلاف ديگر كتيبه‌هاي هخامنشي تخت‌جمشيد كه بيانيه‌ها و گفتارهايي رسمي براي همگان و براي آيندگان بوده براي خواندن عموم نوشته و عرضه نشده‌ بوده‌ و در واقع اسناد داخلي و حسابداري كاركنان تخت‌جمشيد و يك بايگاني اداري بوده‌اند.

الواح بازگوكننده رويدادهاي رسمي و حكومتي و سياسي نيستند بلكه در كنار آگاهي‌هاي فراوان ديواني و اداري اطلاعات فراواني از زندگي روزمره و روزگار مردمان عصر هخامنشي در اختيار ما مي‌گذارند.

به موجب اين لوح‌ها ما امروز مي‌دانيم كه سازندگان تخت‌جمشيد را بردگان تشكيل نمي‌دادند بلكه مردان و زنان آزاده‌اي بوده‌اند كه به اندازه تخصص خود و كاري كه انجام مي‌دادند دستمزد مي‌گرفتند.

به آنان نه تنها دستمزدي شايسته كه گاه پاداش، هديه و كمك هزينه نيز پرداخت مي‌شده است. آنان مي‌توانستند به هنگام پيمان زناشويي هنگام زايش نوزادي تازه‌رسيده در جشن‌ها و بيماري‌ها از اين پاداش برخوردار شوند.

زنان در تخت‌جمشيد نه تنها كار مي‌كردند، بلكه پابه‌پاي مردان در كارهاي تخصصي و مديريت شركت داده مي‌شدند. نوجوانان به كارآموزي مي‌پرداختند و كودكان در ساعت‌هاي كاري والدين در كودكستان تخت‌جمشيد نگهداري و تربيت مي‌شدند. لوح‌ها حاكي از آن است كه پرداخت نهايي و ريزه‌كاري‌هاي سنگ‌نگاره‌هاي باشكوه تخت‌جمشيد بيشتر دستاورد هنر و توانايي‌هاي زنان هخامنشي است.