ساختمان‌هاي نيمه‌كاره‌ وصله ناجور شهر

در جا زدن پيشرفت يك پروژه ساختماني در كلانشهري چون تهران شايد در نظر برخي، بي‌اهميت و عادي جلوه كند، اما تعدد اين موارد جاي تأمل دارد.

تيترآنلاين - يك نگاه گذرا به خيابان‌ها و معابر تهران كافي است تا بسياري از ساختمان‌هاي نيمه‌كاره‌اي به چشم آيند كه در كنار بناهاي ديگر سر‌برآورده‌اند و ناتمام، در ميان شهر جا خوش كرده‌اند.
يك به يك مراحل آغازين ساخت از تخريب و گودبرداري و خاكبرداري كه مي‌گذرد و اسكلت هم بالا مي‌رود، انتظار براي تكميل كار احداث شدت بيشتري مي‌گيرد.
كار و فعاليت كارگران و عوامل كوچك و بزرگ ساخت و ساز اگرچه در بسياري از اين پروژه‌ها ديده مي‌شود، اما طرح‌هاي شخصي و يا حتي عمومي هم وجود دارند كه در حال ساخت، رها شده‌اند و از فعاليت احداثي، برايشان فقط تابلوي معرفي پروژه مانده است و چارچوبي متروك!
در جا زدن پيشرفت يك پروژه ساختماني در كلانشهري چون تهران شايد در نظر برخي، بي‌اهميت و عادي جلوه كند، اما تعدد اين موارد جاي تأمل دارد.
بعضي از پروژه‌ها به دليل كمبود منابع مالي از ادامه كار باز مي‌مانند و بعضي هم بار دلايل و مشكلات ديگري را به دوش مي‌كشند.
اما وجود اين طرح‌ها هم در وهله اول امنيت شهر را چه در گذرگاه‌هاي كوچك و چه در شريان‌هاي اصلي ارتباطي تحت تأثير قرار مي‌دهد.
با آن كه معمولاً محدوده پيرامون اين ساختمان‌هاي در راه مانده(!) بسته مي‌شود، اما اهميت نظارت بر شرايط آنها را نبايد از نظر دور داشت.
چه در زميني كه گودبرداري شده و چه اسكلتي كه بالا رفته و هنوز به مرحله بهره‌برداري نرسيده است.
از سوي ديگر هر روز و هر ماه و هر سال ده ها طرح مختلف در پايتخت اجرا مي‌شود كه هدف آنها ارتقاي سطح زيبايي بصري و منظر شهر است. اما داربست‌هاي رها شده، تل خاك شن و ماسه‌اي كه در پياده‌رو مانده و پياده‌رويي كه يا خراب و يا اشغال شده، حصاري كه از باران و آلودگي كهنه شده، اسكلت بي‌رنگ و لعابي كه پنجره‌هاي خالي را به روي شهر گمشده نگه داشته است و... هر يك بخشي از نماي خيابان‌هايي را مي‌سازند كه صدها هزار پايتخت نشين هر روز از آن مي‌گذرند و تصويري از آن را در ضمير ناخودآگاهشان ثبت مي‌كنند.
در اين ميان مسئله ديگر به پروژه‌هاي بزرگتري مي‌رسد كه عنوان پروژه مشاركتي را برخود دارند، اما عملاً نشاني از پويايي فعاليت مشاركت‌جويانه در عمران شهر در آنها ديده نمي‌شود.
البته هستند پروژه‌هايي كه با اين روش آغاز شده اند و به هر نحوي به پايان رسيده و بهره‌برداري شده‌اند، اما هنوز در گوشه و كنار پايتخت عنوان پروژه مشاركتي را مي‌توان براي تابلوي معرفي بعضي طرح‌ها ديد.
پروژه‌هايي كه اگرچه تصوير نتيجه نهايي بنا در كنار آن روي تابلو خودنمايي مي‌كند، اما ديگر نگاهي به تاريخ آغاز آن، نه لطفي دارد و نه فايده‌اي.
جالب اينجاست كه شهروندان تهراني هم به هر نحوي اين شرايط را پذيرفته‌اند و گاهي اوقات از روي حضور پررنگ و بارز اين بناهاي نيمه‌كاره است كه نشاني جايي را به يكديگر مي‌دهند.
مانده است توجه بيشتر و همكاري جهادي مديران شهري به ساختمان‌هاي عقب مانده شهر كه وصله ناجور تهران شده‌اند.