در اولين روزهاي دولت نهم اين مساله را به عنوان پرسش با يکي از همکاران اصولگرا مطرح کردم و وي در پاسخ از من خواست تا به فرستادن کارشناسان و متخصصان در اين کشورهاي ثروتمند دقت کنم که اين حرکت از نگاه وي‌ به‌ لحاظ اقتصادي‌ بسيار سودمند خواهد بود.

اما حال که چند سال است از اين اتفاق و پرسش مي‌گذرد نه تنها سود اقتصادي قابل لمسي‌ ملاحظه نشده بلکه آنچه ديده مي‌شود هزينه‌هاي سياسي است.در اين ارتباط جا دارد که اشاره شود چندي پيش دولت کشور کومور اعلام کرد که براي ارتباط با ايران ريسک کرده است.

دولت نيجريه به بهانه‌اي سياست‌هاي ايران را مورد پرسش قرار داده‌ و حالا کشور گامبيا تمامي مناسبات خود را با ايران قطع کرده است. کارشناسان پيش از اين ادعاها گفته بودند که اعتمادکردن به کشورهاي کوچکي که براي کسب کمترين سود به سرعت تغيير موضع مي‌دهند، چندان منطقي به نظر نمي‌رسد.

بنابراين به نظر مي‌رسد با گرفتن اين درس از غيرقابل اعتماد بودن بعضي کشورها حداقل در خطه آفريقا از اين پس در انتخاب‌ها براي کسب اهداف سياسي و اقتصادي در سطح جهان دستگاه ديپلماسي کشور دقت بيشتري به خرج دهد زيرا مردم کشورمان شايسته چنين توهين‌هايي آن هم از سوي سرزمين‌هايي که خواب رابطه با ما را مي‌ديدند، نيستند.