نويسنده ها و کارچاق کن هاي هنري

نويسنده ها بيشتر به بازار تصنعي که کارچاقکن هاي هنري راه انداخته اند جواب مي دهند نه به خودشان و مردمي که ميان شان زندگي مي کنند

داوود غفارزادگان در گفتگو با سايت ادبيات ما از دو جناح ادبي کشور بشدت انتقاد کرده و گفته است برخوردسطحي با مسايل اجتماعي و فرهنگي وسياسي دريک جامعه سياست زده وجوان خيلي زود نمودش را نشان ميدهد و فرق نمي کند. 

وي گفته است : به گمانم ما در يک دوره گذار و پر شتاب قرار گرفته ايم که هنوز قوام ودوام لازم را نيافته و متأسفانه همراه شده با تنش و رودر رويي.از طرفي گويا دوره نويسنده هاي تاثير گذار و کاريزما هم سر آمده وميدان افتاده دست دنباله روهاي ادبي وعشق روشنفکري ها. 

وي با تأييد اين نظريه که بيشتر از آني که نويسنده و روشنفکر روي جامعه تاثير بگذارد، تحت تأثير و تابع جامعه است ،در خصوص چرايي اين مسأله اضافه کرده است : شايد چون در مدتي کوتاه پيران هنري خرقه تهي کردند. ميانسال ها رفتند يا منزوي شدند،تحليل اين موضوع کار من نيست.

چيزي که الان مي بينم نويسنده ها بيشتر به بازار تصنعي که کارچاقکن هاي هنري راه انداخته اند جواب مي دهند نه به خودشان و مردمي که ميان شان زندگي مي کنند.بهانه ها هم بيشتر همين تقابل هاست.خيلي مارکزي است اين مطلب. آرم ناشر تکليف مستقل يا وابسته بودن يک نويسنده را روشن مي کند نه نوشته وعملکرد اجتماعي وسياسي اش.