نمي‌خواهيم نگاه آرمانگرايانه داشته باشيم، ولي خيل جواناني كه به ورزشگاه مي‌آيند، مي‌توانند از طريق عرضه درست كتاب‌هاي ورزشي، با كتاب و كتابخواني آشتي كنند و كتاب را هم در كنار ديگر سرگرمي‌هاي خود قرار دهند.

به گزارش خبرگزاري كتاب ايران، حبيب الله نيك نژاد،روزنامه نگار و مترجم:تيم‌هاي فوتبال استقلال و پرسپوليس تهران، بار ديگر در ليگ برتر فوتبال باشگاه‌هاي ايران به هم رسيدند تا داربي معروف سرخابي‌ها كه يكي از مهمترين رويدادهاي درون شهري فوتبال جهان محسوب مي‌شود، بار ديگر رقم بخورد و تمامي نگاه‌ها را در سطح ايران عزيزمان به خود مشغول كند.

پيش‌بيني مي‌شود بيش از يكصد هزار هوادار فوتبال، از اين مسابقه كه جمعه در ورزشگاه آزادي تهران برگزار مي‌شود، ديدن كنند. اين خيل تماشاگر، كه از سراسر كشور به ورزشگاه آزادي مي‌آيند، هزاران نفر را در مسير، اطراف و داخل ورزشگاه، به نان و نوايي مي‌رساند كه هر يك، بسته به سليقه و ظرفيت‌هاي خود، نوعي كاسبي را در اطراف و داخل ورزشگاه برپا مي‌كنند و به كسب روزي مي‌پردازند؛ چه آنها كه المانها و نشان‌هاي دو باشگاه را مي‌فروشند و چه آنها كه ساندويچ، تخمه و تنقلات و خدمات ديگري عرضه مي‌كنند، از اين مسابقه سود مي‌برند. در اين ميان اما، جاي يك كسب در ورزشگاه خالي است. نه بساط كتاب و كتابفروشي و نه دكه‌هايي براي عرضه كتاب! 

نمي‌خواهيم نگاه آرمانگرايانه داشته باشيم، ولي خيل جواناني كه به ورزشگاه مي‌آيند، مي‌توانند از طريق عرضه درست كتاب‌هاي ورزشي، با كتاب و كتابخواني آشتي كنند و كتاب را هم در كنار ديگر سرگرمي‌هاي خود قرار دهند. 

دو باشگاه پرطرفدار هم كه خوشبختانه عنوان فرهنگي ـ ورزشي را ـ به درست يا غلط ـ يدك مي‌كشند هيچگونه برنامه فرهنگي براي اين خيل هواداران ندارند و مي‌بينيم كه حتي كتاب‌هايي را در معرفي باشگاه، سابقه و ... چاپ و عرضه نمي‌كنند تا در چنين مناسبت‌هايي به دست علاقه‌مندان بدهند. 

گناه اين بي‌تدبيري، فقط به گردن باشگاه‌ها نيست ،چون در فدراسيون فوتبال سازمان ليگ برنامه‌هاي فرهنگي پيش‌بيني نشده است و اين نقصان، هر سال، در طول داربي‌هاي پرحاشيه دو تيم، بيش از گذشته خود را نشان مي‌دهد و شرايطي كه بعد از هر دو باخت براي تيم به وجود مي‌آيد، نشان از اين خلل‌فرهنگي دارد.

اي كاش ما فوتبال سرخ و آبي را بدل به يك تفنن كنيم و از پيروزي آنان لذت برده و از شكست هريك از آنها فقط لحظاتي غمگين شويم و اين غمگيني هم فقط به خاطر همدردي با بازيكنان بازنده به سراغمان آيد و نه اينكه هنگام شكست‌هاي تمامي آنچه را فكر مي‌كنيم مطلق براي ماست از دست داده‌ايم و اگر پيروز هم شديم، دست به اعمالي بزنيم كه در سطح و فرهنگ يك جامعه آرماني نيست. جا دارد در اين زمينه برنامه‌ريزي شود تا دانه‌هاي فرهنگ و كتاب و كتابخواني كاشته شودو از جمله بهترين ابزارهايي كه در اختيار داريم اسكوربورد ورزشگاه است كه از طريق آن مي‌توانيم بهترين پيام‌هاي فرهنگي و مطالعاتي را به بيننده و تماشاگر منتقل كنيم.