تيترآنلاين - شکاف عميق در ديوار ديکتاتوري عربي

بن علي اگر چه چهارده سالي زودتر از محمدرضا شاه به مردم گفت که"پيام انقلاب شماره شنيدم" اما باز هم دير شده بود و بايد سوار هواپيمايش مي‌شد

تيترآنلاين - «پس از"بن علي" نوبت کيست؟» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ايتكار به قلم فضل الله ياري است كه در آن مي‌خوايند؛

ديگر تصاوير"زين العابدين بن علي" ديکتاتوري که البته عنوان رييس جمهور را برخود داشته ، در ميان هوادارانش ترجيع بند اخبار هر روزه تلويزيون دولتي تونس نخواهد بود. از اين به بعد بايد به دنبال تک عکسي از اين رئيس 23 ساله يک کشور عربي گشت که در تبعيدگاهش صفحات روزنامه‌ها را جستجو مي‌کند و از اظهار نظر سران کشورهايي که بارها به استقبالش آمده اند و يا مهمانش بوده اند بر مي‌آشوبد و بر روزگار غدار لعنت بفرستد که:"دوستان ديروز همه چيز را فراموش کرده اند" .

همان تصاويري که از محمد رضا پهلوي آخرين شاه ايران منتشر شده بود که آوارگي اش را از پاناما تا سواحل نيل بردوش‌هاي نحيفش مي‌کشيد و بر دوستان قديمش که رو پنهان کرده بودندلعنت مي‌فرستاد.

بن علي اگر چه چهارده سالي زودتر از محمدرضا شاه به مردم گفت که"پيام انقلاب شماره شنيدم" اما باز هم دير شده بود و بايد سوار هواپيمايش مي‌شد و در آسمان کشورهاي مختلف از مالت تا فرانسه اجازه فرود گدايي مي‌کرد و دست آخر بايد کسي چون خودش که بي هيچ انتخاباتي بر عربستان حکومت مي‌کند، دستش را بگيرد .

شاه عربستان همان کاري را با بن علي کرد که محمدرضا با شاه سرنگون شده افغانستان (محمدظاهر شاه) کرده بود . برايش در رم خانه خريد و خرج زندگي اش را مي‌داد با اين توجيه که او" پادشاه" است و حرمت پادشاه بايد حفظ شود. گويي مي‌ديد روزهايي را که ديکتاتوري ديگر در کشوري ديگر بايد دستش را بگيرد .

سقوط زين العابدين بن علي از تختي که البته نام رياست جمهوري را بر آن نهاده بود، بايد بسياري از سران عربي - که با راه و رسم بيست و سه ساله او حکومت مي‌کنند- را به تفکر وا داشته باشد . اين شيوه حکومت داري در ميان کشورهاي عربي هنوز رواج کامل دارد. چه نام شاه و ملک داشته باشند و چه عنوان رييس جمهوري بي رقيب را يدک بکشند .

هنوز عليرغم پيشرفت‌هاي تکنولوژيکي ، گسترش ارتباطات و بيداري ملت‌ها حکمرانان عربي به شيوه ملوک الطوايفي فرمان مي‌رانند. حتي اگر اين فرمان را از طريق اينترنت و ماهواره و تلويزيون و موبايل به گوش رعاياي خود برسانند.

اگر شاه و ملک باشند ، حق خدايي خود مي‌دانند که پس از خود فرزندشان بر تخت بنشيند و بي توجه به آنچه قواي مقننه ، قضاييه و اجراييه مي‌خوانند، حکم برانند . اگر هم بر اثر اشتباهي که پيشينيان کرده اند عنوان جمهوري را براي شکل حکومتي خود برگزينند (و البته تغيير اين عنوان را در منظر جهانيان به صلاح نمي‌بينند) همان گونه برخلائق فرمان مي‌رانند که امرا و خلفاي سابق .

نگاهي به وضعيت پادشاهان و روساي جمهور عربي از عربستان و کويت و اردن و مراکش تا سوريه و ليبي و مصر و ... نشان مي‌دهد که همه بر يک شيوه حکم مي‌رانند .

اينک که مردم تونس از نقش فرمانبردار و سياهي لشکر صندوق‌هاي راي بيرون آمده اند و به مطالبه کنندگان واقعي حق و حقوق خود تبديل شده اند، بدون ترديد نه تنها کاخ ظلم زين العابدين بن علي را فرو ريخته اند که شکافي عميق در ديوار" ديکتاتوري عربي" ايجاد کرده اند .

پس بي سبب نيست که پادشاه عربستان براي"بن علي" آغوش مي‌گشايد و معمر قذافي مردم به جان آمده تونس را سرزنش مي‌کند که:" اشتباه کرديد، نبايد بن علي را از دست مي‌داديد" .

اين‌ها همه از وحشت فرياد‌هايي است که هنوز از حنجره مردم اين کشورها برنخاسته است . مردمي که اگر دست از دهانشان برداشته شود فريادشان گوش فلک را کر خواهد کرد .

در مصر و سوريه و الجزاير فرزندان و نزديکان روساي جمهور براي صندوق‌هاي راي - بي حضور مردم- نقشه مي‌کشند و هنوز در راهرو‌هاي کاخ‌هاي عربستان و ليبي و اردن و... شاهزادگان بر سر پادشاهي پسران و دختراني دسيسه مي‌کنند که پاي لپ تاپ هايشان نشسته اند و کاريکاتورها و فيلم‌هايي را با هم رد و بدل مي‌کنند که تمسخر راه و روش حکومت داري قرون وسطايي حکام کشورشان مي‌باشد. فريادهاي مردم تونس و حضورشان در خيابان‌ها در مصاف با نيروي پليس ديکتاتوري و تلاش ديرهنگام وعذرخواهانه زين العابدين بن علي و سپس آوارگي او و خانواده اش ،سرنوشت محتوم همه ديکتارتورهايي است که گويي از مشابهت‌ها درس نمي‌گيرند . اين دست پخت دير و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. تا چرخش "ديرو زود" روزگار قرعه فال با نام کدام بزنند.