واردات چيني توليدات ايران را به ورشكستگي تهديد مي كند
9 ارديبهشت 1389 ساعت 12:17
ايران ريال خودش را به صورت مصنوعي گران نگه داشته است. در نتيجه صادر كنندگان ايران دستشان بسته است و وارد كنندگان ايران كه عموما در دست
تيترآنلاين - اژدهاي زرد تقريبا همه چيز توليد و صادر مي‌كند. در ميان كشورهاي واردكننده كالا از چين، ايران وضعيت ويژه‌اي دارد. به گزارش دويچه وله، آگاهان معتقدند واردات كالاهاي چيني به ايران، نه فقط به دليل قيمت تمام شده پايين يا ديگر عوامل اقتصادي بلكه وضعيت ويژه ايران در عرصه ديپلماسي و تحريم‌هاي بين‌المللي باعث شده روابط اقتصادي ايران و چين شرايط ويژه‌اي پيدا كند.
در اين زمينه دكتر حسن منصور، اقتصاددان، در گفت و گو با دويچه‌وله از آمار واردات ۳۹ ميليارد دلاري ايران از چين در سال گذشته خبر مي‌دهد. با اين رقم چين در مقام بزرگترين كشور صادر كننده به ايران جاي گرفته است. حسن منصورمي‌گويد: «صادرات چين به ايران آنچنان بوده كه تقريبا تمامي زمينه‌هاي توليدات داخلي به ويژه توليدات سنتي را گرفته و اين در شرايطي است كه دولت با فقدان سياستي مشخص كه عملا دروازه ها را باز كرده و واردات چيني تمام توليدات ايران را به ورشكستگي تهديد مي كند.
به اين نكته يك امر مهم ديگر را هم اضافه كنيد كه چين، پول خود يعني يوآن را به صورت مصنوعي ارزان نگه داشته است. طبق محاسبات، واحد پول چين در حدود شصت در صد ارزان‌تر از قدرت واقعي خودش است. اين سبب مي شود كه صادرات چين به ايران افزايش پيدا كند. در مقابل ايران ريال خودش را به صورت مصنوعي گران نگه داشته است. در نتيجه صادر كنندگان ايران دستشان بسته است و وارد كنندگان ايران كه عموما در دست مافياهاي دولتي قرار گرفته از اين بابت براي خودشان جيب مي‌دوزند. در چنين شرايطي است كه چين عملا به تهديدي براي منافع ملي اقتصادي ايران تبديل شده است.»
اجناس نامرغوب
اما تجار و صنعت‌گران ايراني چه نظري دارد. حسن شريعتمداري كه در زمينه كالاهاي صنعتي فعاليت دارد معتقد است فقط كالاهاي بي‌كيفيت چيني به ايران صادر مي‌شود. او به دويچه‌وله مي‌گويد: «چين كالاهاي خودش را به چهار درجه A B C D تقسيم كرده و معمولا به ايران فقط كالاهاي درجه C وارد مي‌شود كه كالاهاي مرغوبي نيستند.»
شريعتمداري در توضيح بيشتر اين موضوع مي‌گويد: «در حيطه كار ما كه كالاهاي صنعتي است اين به خوبي مشهود است. در ابتدا مصرف كنندگان كالاهاي صنعتي مانند كالاهاي برقي و الكتريكي خيلي شديد از كالاهاي چيني استقبال كردند، چون قيمت‌ها گاهي اوقات به يك سوم كالاي مشابه آلماني مي‌رسيد ولي هم درجه حساسيت و دقت اين كالاها در مقابل كالاهاي آلماني بسيار پايين بود و هم دوام آن‌ها كمتر بود، در نتيجه به تدريج مصرف‌كننده‌ها دريافتند كه با وجود ارزاني قيمت، خريد كالاهاي چيني به صرفه نيست.»
كفش چيني در رقابت با كفش ايراني
اما نظر فروشندگان و خريداران خرده‌پاي بازار ايران درباره كالاهاي چيني متفاوت است. نيكان مهمان‌نواز فروشنده كفش‌هاي چيني به دويچه‌وله مي‌گويد: «در مملكتي كه در آن زندگي مي‌كنيم، زمينه صنعت يا هر چيز ديگري، مثل كفش كتاني، وقتي خوب آن وجود ندارد مسلما يك جواني هم سن و سال من هيچ وقت نمي آيد يك كتاني كه بر فرض مثال توليدايران باشد را بپوشد و نوع چيني اش را صد در صد ترجيح مي دهد. اصولا الان يك همچين طرز تفكري در ايران وجود دارد كه كيفيت يك كالاي چيني را خيلي ها ترجيح مي دهند به كيفيت يك كالاي ايراني. يعني اكثر آدمهايي كه الان من اطراف خودم مي بينم، نظر مثبت‌شان راجع به يك كالاهاي چيني خيلي بيشتر است.»
همه چيز به چين ختم مي‌شود
اما شيدا دانشجوي معماري ساكن تهران نظر متفاوتي دارد و احساس‌اش را درباره چين و كالاهاي چيني چنين ابراز مي‌كند: « اين كه در چين مي خواهند در همه‌چيز اول باشند و مي‌خواهند همه چيز را توليد كنند و همه نيازهاي مردم را برطرف كنند، پشتكاري است كه براي خودشان خوب است، ولي فكر مي‌كنم يك‌ذره هم به ما ربط دارد كه از همه چيز آن ها استفاده كنيم يا نه. اصالتي داشته بشيم يا نداشته باشيم. همه چيز ختم شود به چين و كالاهاي چيني. اين به خودمان برمي‌گردد، به چيني‌ها خيلي ربط ندارد. فكر كن در كشور خودت، همه چيز براي كشور ديگري باشد.»
عدم ورود تكنولوژي
نظرات افرادي كه در ايران با كالاهاي چيني مستقيما ارتباط دارند متفاوت است. صدرا عبدالهي، كارگردان سينما در مورد مشاهدات خود در بازار به دويچه‌وله مي‌گويد: «من الان مي روم بازار؛ گردوي چيني وجود دارد، بادام چيني وجود دارد. يعني كشاورزي ايران كه يك زماني صاحب خشكبار درجه يك عالي بود، عملا با اين رويه واردات، نابود شده. چيزهايي وارد مي‌شود كه اصلا اين‌جا لازم نيست. چيزهايي كه وارد مي‌كنيم از چين اسباب بازي است، لباس و چيزهاي خنزر و پنزر است كه وارد بشود يا نشود هيچ تفاوتي نمي كند.»
صدرا عبداللهي اشكال بزرگ در اين مي‌بيند كه از چين تكنولوژي گرفته نمي‌شود. او مي‌گويد: « اگر مثلا در ارتباط با صنايع سنگين چين يك بررسي كنيم، مي‌بينيم عملا هيچ چيز وارد نمي شود. هيچ تكنولوژي‌اي از چين وارد نمي شود، هيچ موضوع صنعتي وارد نمي شود. احساس من اين است كه ۳۹ ميليارد دلار يا صد ميليارد دلار، اين همان پولي است كه از فروش نفت بدست آمده و حالا بايد به نوعي به داخل ايران به شكل تومان وارد شود. دولت هم به طريقي آن پول را تبديل به تومان مي‌كنند.»
کد مطلب: 230
آدرس مطلب: http://titronline.ir/vdcicuar2t1ap.bct.html?230