تيترآنلاين - غار عليصدر؛ در محاق بي تدبيري - نسخه قابل چاپ

غار عليصدر؛ در محاق بي تدبيري

گزارش: شيرين نيازمند

ايرن , 15 اسفند 1390 ساعت 20:40

کاش کندن تکه هايي از استالاگميت ها و استالاگتيت هاي داخل غار به عنوان يادگاري ممنوع بود! و کاش خوردن و آشاميدن در داخل سايت هاي گردشگري ممنوع بود!


آذر 90 سفري به همدان، شهري آميخته از گنجينه هاي آثار و ميراث فرهنگي، تاريخي و معنوي ايران زمين داشتم. شايد هر کس که نام همدان را مي شنود بر اساس ذوق و سليقه فردي، ابتدا ياد بوعلي سينا بيافتد، يا شهر تاريخي و آثار باستاني هگمتانه، و يا شايد غار عليصدر! 

غار عليصدر، يکي از شگفت انگيزترين و زيباترين غارهاي آبي ايران است، و در نوع خود جزو نوادر در دنيا است. ولي واقعاً چقدر قدر اين سايت و جاذبه ارزشمند گردشگري را مي دانيم! در خلوت ترين زمان هاي بازديد از غار که نيمه دوم سال است آنجا بودم، قوطي هاي خالي نوشابه و پاکت هاي خالي چيپس و پفک شناور در آب هاي داخل غار، من را از گردشگر بودن عده اي بازديد کننده، شرمگين کرد. در زماني که من و دوستانم آنجا بوديم، گروه گردشگر ما به 9 نفر مي رسيد، و البته گروهي کم و بيش به همين تعداد هم از بازديد غار برگشته بودند. تصور اينکه در تابستان که حجم بازديدکننده و گردشگر به هزاران هزار نفر مي رسد و محوطه داخلي غار به چه صحنه اي از زباله هاي گردشگران عزيز در مي آيد، مرا متعجب مي کرد! در تابستان حجم زياد زباله هاي باقي مانده از گردشگران آنقدر زياد است که کارکنان داخلي غار مجبور به جمع آوري کيسه کيسه زباله در پايان هر روز مي شوند. البته زباله هايي که روي آب مي مانند، ولي چه بر سر آنهايي مي آيد که به زير آب مي روند؟
در حين بازديد از غار، راهنماي گردشگري که فردي بسيار علاقمند به غار بود و با عشق و لذت دانستني هاي خود از غار را به ما منتقل مي کرد، از خاموشي تعدادي از نورافکن ها در غار گفت، که چون گردشگر در اين فصل کم است، تعدادي از نورافکن هاي داخل غار خاموش است تا لطمه کمتري به غار وارد شود. پس او نيز مي داند که چقدر اين ميزان و حجم نور و نورافکن براي غار مضر است، ولي آيا مسئولين نيز مي دانند! شايد مي دانند که در اين فصل خاموش مي کنند، ولي حجم زياد گردشگر در نيمه اول سال، اولويت ها را عوض مي کند و رضايت بازديدکنندگان از غار بر خود غار ارجحيت دارد! 

کاش ماجرا به همين جا ختم مي شد. شايد فلاش دوربين هاي عکاسي که خود بيشترين صدمه را به محيط غار مي زند، ممنوع بود. کاش کندن تکه هايي از استالاگميت ها و استالاگتيت هاي داخل غار به عنوان يادگاري ممنوع بود! و کاش خوردن و آشاميدن در داخل سايت هاي گردشگري ممنوع بود! نتيجه عدم رعايت اصول اوليه حفظ و نگهداري، بروز و رشد جلبک، باکتري و قارچ هايي است که غار را در خود مي بلعند. همچون سرطان پوست که شايد در ابتداي بيماري امکان درمان باشد، ولي در صورت گسترش، حيات را به مخاطره مي اندازد. اين غار و غارهاي مشابه در تاريکي و پاکيزگي خود است که حفظ مي مانند. چه ميزان و چه مدت نور، بايد بر اين قسمت غار تابيده باشد، و يا باکتري از زباله ها منتقل شده باشد، که اين حجم رشد باکتري و يا جلبک را در سطح فوقاني غار شاهد باشيم؟ وجود قوانين صحيح، فقط ميراث و آثار تاريخي و گردشگري را حفظ نمي کند، بلکه ميراث اخلاقي را نيز حفظ مي کند و آن رعايت بايدها و نبايدها است و حفظ هر آنچه که ارزشمند است. 

شايد وقت آن رسيده است به رعايت اصول و اخلاق و قانون عادت کنيم، نه تنها در داخل غار، حتي خارج از غار. شايد بايد قوانين جلوگيري کننده قاطعي صادر شود، همچون جرايم بالاي نقدي در صورت صدمه زدن (کندن و حکاکي تکه هاي استالاگميت ها، استالاگتيت ها و سنگ ها) به جاذبه ها و آثار تاريخي و گردشگري. قطعا زباله ريختن در سايت هاي گردشگري اهميت بيشتري از ريختن در خيابان ها و معابر عمومي دارد. پس همانطور که شاهد قوانين ايجابي و جريمه هاي نقدي بابت اين موارد در سطح شهر هستيم، انتظار داريم مسئولين سازمان ميراث نيز با صدور و وضع اين قوانين در حفظ آثار و جاذبه هاي گردشگري بيشتر از پيش بکوشند، البته اگر اين هنگامه تغيير مديريت ها اين فرصت و اجازه را بدهد تا مطالبات و خواست دوستداران گردشگري محقق شود!


کد مطلب: 4274

آدرس مطلب: http://titronline.ir/vdci.ya5ct1ar5bc2t.html?4274

تيترآنلاين
  http://titronline.ir