تيترآنلاين - صداقت در دنياي سياست، متاع کم يابي است

دير يا زود منتقدين رحيم مشايي بايد تصميم خود را بگيرند که يا بي خيال برادر رحيم مشايي شوند و چشم هايشان در دو ساله پيش رو ببندند تا دولت به سرانجام برسد يا اين که اين تناقض عجيب را از انتقادات خود رفع کنند

صداقت در دنياي وانفساي سياست، متاع کم يابي است و بر همين اساس هم ارزشمند است و بايد قدرش را دانست و آن را از سوي هر که باشد، ستايش کرد. از همين روست که بايد سخنان اخير رئيس شوراي فرهنگي نهاد رياست جمهوري را مورد توجه قرار داد و صداقتش را در بيان بعضي واقعيات ستود، از جمله اين که «هرچه مشايي مي گويد مورد تائيد احمدي نژاد است» و «اگر کسي بگويد طرفدار احمدي نژاد است اما مشايي را قبول نکند، قطعا دروغ مي گويد چرا که مشايي و احمدي نژاد تفاوتي با يکديگر ندارند.»

رفتار شش ساله محمود احمدي نژاد در مقام رئيس قوه اجرايي نشان داده که او تمام قد پشت سر رحيم مشايي ايستاده است; به طوري که هرگاه انتقادات از رفتار و گفتار مشايي زياد شده، حمايت احمدي نژاد هم از او بيشتر شده است در ماجراي حرف هاي رحيم مشايي درباره دوستي با مردم اسرائيل، مکتب ايراني و... هم احمدي نژاد نه تنها حرف هاي او را رد نکرده بلکه به گونه اي سخن گفته و نشان داده که گويي حرف هاي او از دهان رحيم مشايي شنيده شده است.

در ماه هاي اخير رحيم مشايي بيشترين همراهي با احمدي نژاد را در کادر دوربين هاي رسانه ها داشته و گويي اين عکس العمل با افزايش مخالفت ها، بيشتر هم شده است. در تغييرات دولت هم کاملا واضح است که احمدي نژاد جانب رحيم مشايي را نگه مي دارد و لااقل براساس مشاوره هاي موثر او عمل مي کند. تا به حال هيچ انتقادي از مشايي از زبان احمدي نژاد شنيده نشده ولي هر از چند گاهي سخنان ستايش آميز درباره او نقل مي شود و... .

بر اين فهرست مي توان موارد ديگري را افزودو مطمئنا نزديکان به احمدي نژاد خيلي بيشتر از نگارنده از آنها با خبر هستند ولي با همه اين اوصاف، تلاش بسياري مي شود که بين رفتار و باورها و اعمال احمدي نژاد و رحيم مشايي خطي فرضي کشيده شود.

در واقع هر گاه رگ غيرت عزيزي در جناح اصولگرا مي جنبد و رفتارها، گرفتارها و اعمال رحيم مشايي را مورد انتقاد قرار مي دهد، حتما بايد در کنارش از احمدي نژاد ذکر خيري هم شود و او را مبرا از انتقادات بداند و به او هشدار دهد که گرفتار نزديکان نشود و مراقب خودش باشد و...; در حالي که چنين سخناني در درون خود تناقضي دارد که گويندگان هم بر آن واقفند چرا که به قول رئيس شوراي فرهنگي نهاد رياست جمهوري «مشايي و احمدي نژاد تفاوتي با يکديگر ندارند»; اما چون صلا ح نيست که چنين واقعيتي بيان شود تناقض در گفتار عادي تلقي مي شود و جالب است که در مقابل سخنان صادقانه مزبور موضع گيري هم مي شود!

اين وضعيت اما وضعيتي شکننده است و دير يا زود منتقدين رحيم مشايي بايد تصميم خود را بگيرند که يا بي خيال برادر رحيم مشايي شوند و چشم هايشان در دو ساله پيش رو ببندند تا دولت به سرانجام برسد يا اين که اين تناقض عجيب را از انتقادات خود رفع کنند تا به جاي اين که حرف هايشان به شوخي شبيه باشد، جدي گرفته شود و منشاء اثري شود.