تيترآنلاين - نظارت افراطي به استقلال کودک ضربه مي زند

نظارت افراطي باعث سلب آرامش شده و به استقلال کودک ضربه مي زند

دكتر "اسلامي" يک روان شناس و استاديار دانشگاه گفت: نظارت افراطي باعث سلب آرامش شده و به استقلال کودک ضربه مي زند.

به گزارش اطلاع رساني پليس، دکتر حيدر اسلامي گفت: افراط و تفريط در هر کاري پيامد و زيان هايي دارد که در بحث حمايت از کودک نيز مي تواند پيامدهاي نامطلوبي در بر داشته باشد.

وي افزود: اظهار محبت و حمايت تاثير سازنده اي در رشد کودک دارد ولي وقتي صحبت از افراط در حمايت از کودک مي کنيم يعني جايي که لازم به حمايت نبوده ولي کودک حمايت شده است.

وي ادامه داد: يکي از عواطف خيلي مهم اعتماد به نفس، عزت نفس و محبت است به عنوان مثال در مورد اعتماد به نفس اگر توجه بيش از حد به کودک شود مشکلات را درک کرده و با آن مواجه شود، اين امر باعث مي شود کودک ترسو، وابسته و فاقد اعتماد به نفس شود.

وي در مورد نقش حمايت عاطفي افراطي در اعتماد به نفس کودک گفت: اگر محبت بي اندازه و نابجا باشد مانند اين است که بيش از اندازه به گل و گياه آب داده شود که زيانبار و مانع رشد طبيعي گل و گياه مي شود.

اين استاد يار دانشگاه گفت: به عنوان مثال اگر در جايي کودک خطايي انجام داده و بايد مورد مواخذه قرار گيرد و در اين زمان مورد حمايت و محبت قرار گيرد اين کودک خودشيفته، ناز پرورده و خودخواه بار خواهد آمد و در آينده قادر به محبت به ديگران نخواهد بود و از همه کس بدون چون و چرا انتظار محبت دارد و طبيعي است محبتي از همسالان، مربيان و ساير افراد غريبه دريافت نمي کند و دچار سرخوردگي، طرد اجتماعي، افسردگي و پرخاشگري مي شود.

وي با اشاره به اين که نظارت از مسائل تربيتي کودک است، گفت: نظارت به معناي توجه، رسيدگي، مراقبت، مواظبت، همراهي و حمايت منطقي است و چنان چه نظارت منطقي و اصولي باشد باعث کسب حداکثر نتيجه خواهد بود.

دکتر اسلامي اضافه کرد: با اطمينان مي توان گفت پيامد هاي تربيتي نادرست از قبيل افت تحصيلي، تنبلي خلافکاري و بزهکاري و همه مشکلاتي که در رفتار هاي ديگران وجود دارد نتيجه عدم نظارت يا نظارت نادرست مي تواند باشد.

وي ادامه داد: بعضي از کودکان خود ناظر هستند ولي بعضي از کودکان نياز به نظارت ديگران دارند، بعضي نظارت پذير و برخي ديگر نظارت گريز هستند که البته اين صفات بيشتر اکتسابي است بدين معنا که خانواده ها بر رشد و تربيت فرزند خود نظارت دارند و فرزنداني نظارت پذير و خودناظر پرورش مي دهند و خانواده اي آشفته، بي تفاوت و نا آگاه فرزنداني نظارت گريز و ديگر ناظر مي پرورانند.

وي گفت: در نظارت شرط اول اين است که والدين با ويژگي هاي کودک آشنا باشند و بدانند چه مي خواهند و چگونه بايد به آن هدف برسند.

وي همچنين گفت: نکته ديگر در مورد نظارت اين است که لازم است از علم هاي نظارتي متفاوتي استفاده کنيم که به يک نظام نظارتي علمي و کامل برسيم

اين روانشناسي سلامت تصريح کرد: مطمئناً در نظام هستي هيچ چيز شانسي و تصادفي نيست به عنوان مثال اگر دانشمندي را ملاحظه مي کنيد براي تربيت او سال ها چندين نفر آگاهانه و دلسوزانه تلاش کرده اند و اگر فردي بزهکار باشد قصور هاي نظارتي در دوران رشدش اتفاق افتاده است.

وي افزود: اولا هر چقدر سن پايين تر باشد به نظارت بيشتري نياز است کودک يک ساله به نظارت لحظه به لحظه و کامل ولي يک نوجوان به نظارت کمتري نياز دارد از سوي ديگر هر قدر فرد مشکلات بيشتري داشته باشد مسلما به نظارت بيشتري نياز دارد.

وي گفت: موضوع نظارت پيچيده است چرا که والدين در آن بايد از متخصصان استفاده کنند و براي نظارت والدين، مربيان، بستگان و همسالان به همراه يک روان شناس بايد تصميم گيري کنند ضمن اينکه استفاده از خدمات روان شناس براي يک نظارت سالم بسيار ضروري است.

اين روانشناس سلامت در پايان يادآور شد: همه افراد در همه سنين و هر فرصتي چه سالم و چه نا به هنجار به نظارت نياز دارند چرا که باعث حل مشکلات آن ها، پيشگري از به وجود آمدن مشکل و فراهم ساختن بالندگي و رشد آن ها مي شود.