هفته اي به اسم محيط زيست، سالي بدون محيط زيست!
حميده اميني فرد
22 خرداد 1390 ساعت 17:03
اصلاً مگر فرقي مي‌كند كسي بداندكه خسارت سالانه آلودگي هواي كشور بنابر اعلام بانك جهاني، 14هزار و 420 ميليارد ريال است
هفته محيط زيست دو روز ديگر به پايان مي‌رسد تا دوباره همه دل‌نگراني‌ها، دغدغه‌ها، صورت مسئله‌ها و سؤال‌ها به گوشه‌اي رفته و در كنجي خاك بخورد. شايد كه سالي ديگر، هفته محيط‌زيستي ديگر بيايد و سازمان‌ها به تكاپو بيفتند و حداقل به اسم و رسمي هم كه شده، همايش، نشست، كنفرانس يا اجلاس برگزار كنند، اما صدافسوس همه اين دلمشغولي‌ها و اظهار لطف‌كردن‌ها به هفته‌اي ختم مي‌شود كه هفت روز بيشتر نيست و بعد هم چه فرقي مي‌كند ريزگردهاي عراقي ديد مردم 21 استان كشور را كور كند، سواحل شمالي و جنوبي از پسماندهاي صنعتي و غيرصنعتي اشباع شود، 4ميليون مترمربع از جنگل‌هاي بي‌نظير كشورمان از بين برود، آتش‌سوزي در اراضي جنگلي‌مان ركورد بزند، زاينده‌رود يگانه شريان حياتي مركزي ايران خشك شود ، 200هزار هكتار از محدوده طبيعي درياچه اروميه به نمكزار تبديل شود، گاوخوني، ميانكاله، شادگان، هورالعظيم، بختگان، انزلي، مهارلو و كم‌جان، بي‌جان شود. آلودگي هوا نفس شهروندان كلانشهرها را تنگ كند و ببر عظيم وارداتي در قفس كوچك خود جان دهد...
اصلاً مگر فرقي مي‌كند كسي بداندكه خسارت سالانه آلودگي هواي كشور بنابر اعلام بانك جهاني، 14هزار و 420 ميليارد ريال است كه اين رقم معادل 6/1 درصد توليد ناخالص داخلي است و يا مرگ‌ومير ناشي از آلودگي هواي پايتخت كه ميلياردها ريال برآورد مي شود.
درد محيط زيست ايران البته نه در آمار و ارقام كه در تصاويري ظاهر مي‌شود كه علاقه‌مندان به محيط زيست در يك نمونه از تخليه زباله‌ها در وسط جنگل‌هاي زيباي عباس‌آباد به كلاردشت منتشر كرده‌اند. تصاويري كه نشان مي‌دهد ما كجاي اين داستان تلخ قرار داريم!
داستاني كه البته يك تصوير واقعي از سهل‌انگاري همه كساني است كه نه‌فقط با آمار و ارقام غريبه‌اند كه حتي به جاي دلسوزي فقط به فكر تبرئه شدن هستند، چراكه اين افراد حتي از ارائه كوچكترين آماري درباره خسارت‌هاي واردشده به منطقه تحت مسئوليت‌شان شانه خالي مي‌كنند و تنها با ديدن بسياري از تصاوير تلخ، سري تكان مي‌دهند. سري كه نه مي‌تواند درد محيط زيست را چاره و نه به همه آنهايي كه دلشان به درد آمده، تسكيني عنايت كند.
واقعيت اين است كه محيط‌زيست نه به يك هفته كه به يك سال نياز دارد آن هم نه يك سال شعاري با برنامه‌ها و همايش‌هاي تكراري و بي‌نتيجه به سالي كه محكم پشت آن بايستد و به جاي اين كه از بار مشكلات فرار كند اقدامات عملي را پيش روي آن قرار دهد. امروز همه مي‌دانند تغييرات اقليمي، گرمايش زمين و خشكسالي گريبان همه كشورها و بويژه ايران را گرفته است و با طبيعت نمي‌توان ستيز كرد، اما چه كسي مي‌تواند نقش آموزش و اطلاع‌رساني را در حفاظت از محيط زيست ناديده بگيرد. شايد نتوان جلوي ريزگردهاي عراقي را گرفت، اما به طور حتم مي‌توان از كودكي فرزندان ايران را با گنج‌هاي زيست‌محيطي كشورشان آشنا كرد و به آنها آموخت كه با طبيعت نه فقط مهربان باشند، بلكه نسبت به آن و بويژه نسبت به محيط زيستن خود احساس مسئوليت كنند.
کد مطلب: 2595
آدرس مطلب: http://titronline.ir/vdcc.oqia2bqppla82.html?2595