تيترآنلاين - تضاد در خود ان‌پی‌تی است

کوشش آقای البرادعی این بود که کلیه‌ی این گزارش‌ها را در نظر بگیرد و اهمیت دادن به این گزارش‌ها را در زمان‌های مختلف تعدیل بکند. امروز مثل این که گزارش‌هایی که از طرف کنترل کننده‌ها و از دید غرب مطرح می‌شوند، بیشتر مورد توجه آقای آمانو قرار می‌گیرد.

تيتر آنلاين - اهود باراک وزیر دفاع اسرائیل علنا گفته است که هدف برنامه‌ی اتمی ایران استفاده‌ از سلاح‌های اتمی علیه اسرائیل نیست، بلکه هدفش این است که ایران در منطقه از نظر قدرت نظامی موقعیت برتری پیدا بکند، آن هم نسبت به اسرائیل. این اظهار باراک نشان می‌دهد که پشت مسئله‌ی اتمی ایران نوعی مسابقه‌ی تسلیحاتی (براي كشورهاي ديگر) وجود دارد که در حقیقت با تسلیحات اتمی اسرائیل، ۳۰ سال پیش شروع شده است.

متاسفانه در بحث‌های بین‌المللی اصولا طوری وانمود می‌شود که گویا مشکلی که الان در سطح جهانی وجود دارد برنامه‌ی اتمی ایران است، در حالی که این تصور و درک غلطی از مسئله است. از هشت سال پیش تا به حال همیشه خواسته‌ی غرب این بوده است که ایران از تغلیظ اورانیوم در کشورش صرف‌نظر کند و این خواسته را غرب هیچ‌گاه از دست نداده است.

کلیه‌ی کشمکش‌ها از طرف هم غرب و هم ایران نیز در این زمینه بوده است. یعنی ایران این خواسته‌ی غرب را برآورده کند و بالعکس تمام کوشش ایران این بوده که علاقه‌ی خودش را به همکاری با غرب نشان دهد ولی درست همین خواسته‌ی غرب را عملی نکند. در این مسئله هیچ فرقی در این مدت به وجود نیامده است.

در این میان فقط توضیحی که از طرف آژانس داده می‌شود نسبت به گذشته قدری فرق دارد. سابقا آقای البرادعی بعضی مواقع به ایران حق می‌داد، ولی مثل اینکه رییس جدید آژانس انرژی اتمی آقای آمانو تصمیم گرفته که از اول تا آخر موضع ایران را مورد سوال قرار دهد و کلیه‌ی فاکتور‌های سابق را هم از دید جدید مطرح کند. به نظر فاکتورهای جدیدی در بحث‌هایی که می‌شود به وجود نیامده است.

از دید جدید، آقای آمانو چهار‌چوب حقوقی اختیارات آژانس را جور دیگری نگاه می‌کند. و دیگر این که سابقا تمام اطلاعاتی که وجود داشت منوط به این می شد که البته ایران حق دارد ولی از طرف دیگر سازمان انرژی اتمی در ارتباط با ایران است. ولی مثل این‌که امروز دیگر این گفت‌و‌گو به این صورت به اصطلاح دو جانبه مطرح نیست، بلکه آقای آمانو به طور کلی موضع ایران و حرکت‌ها و عملیات‌ ایران را مورد شک و تردید قرار می‌دهد و معتقد است که ایران با سازمان انرژی اتمی به سطح پایین تری از همکاری رسیده است.

مسئله‌ی آشکار نبودن بخشی از ادعاها و یا اطلاعات طرفین، همواره داوری را برای افکار عمومی مشکل کرده است. برای نمونه ایران آژانس را متهم می‌کند که اطلاعاتی که دریافت می‌کند از غرب و قدرت‌های بزرگ است و جعلی است. آقای آمانو نیز دیروز اعلام کرد که آژانس به اطلاعاتی دست‌رسی دارد که بخشی از آن را می‌تواند علنی کند و بخشی از آن را نمی‌تواند.

در خود آژانس جناح‌های مختلفی وجود دارند. جناح‌هایی هستند که در کنترل اطلاعات شرکت دارند و این جناح‌ها گزارش‌های مختلفی عنوان می‌کنند و این گزارش ‌ها از دید منافع مختلف نوشته می‌شود. مثلا کنترل کننده‌هایی که موضع آمریکا را درست می‌دانند، از این دید گزارش ها را تهیه می‌کنند.

کوشش آقای البرادعی این بود که کلیه‌ی این گزارش‌ها را در نظر بگیرد و اهمیت دادن به این گزارش‌ها را در زمان‌های مختلف تعدیل بکند. امروز مثل این که گزارش‌هایی که از طرف کنترل کننده‌ها و از دید غرب مطرح می‌شوند، بیشتر مورد توجه آقای آمانو قرار می‌گیرد.

اما در نهايت اصل مسئله كه خود ان‌پی‌تی است، معضل دارد که از یک طرف هدفش این است که گسترش سلاح‌های اتمی را در سطح جهانی جلویش را بگیرد، از طرف دیگر در جهت رونق دادن به انرژی هسته ای و این فناوری کوشا باشد. این تضادی است که در ان پی‌تی وجود دارد و چیزی است که عملی نیست، امکان ندارد. هر کشوری که از فناوری هسته ای برخوردار باشد از این امکان نیز برخوردار است که بتواند روزی سلاح هسته اي بسازد. این مشکلی است که در ان پی‌تی و در این فناوری وجود دارد.متن خلاصه شده