تيترآنلاين - باز هم بحث ماهواره

عادي شدن بهره‌گيري از ماهواره هم دو علت دارد. يکي نياز مردم به دانستن و نيز پر کردن اوقات فراغت و ديگر نداشتن چند رسانه رقابتي. وقتي مسئولان مملکتي اين دو علت را مي‌دانند، رغبتي به مقابله با ماهواره در خود نمي‌بينند

تيترآنلاين - «بازهم ماهواره» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي آرمان به قلم مصطفي‌ايزدي است كه در آن مي‌خوانيد؛

بازهم نيروي انتظامي تصميم گرفت در يک اقدام ضربتي، ديش‌هاي رديف شده بر بام‌هاي تهران و احيانا شهرهاي ديگر کشور را جمع‌آوري نمايد. بر اين اقدام نيروي انتظامي ايرادي وارد نيست، چرا که استفاده از تجهيزات دريافت برنامه‌هاي بيگانه يا همان ماهواره، قانونا ممنوع است و قواي لشکري و کشوري به ويژه ناجا موظف به اجراي قانون هستند، اما اما اکنون نزديک به 15 سال است که بهره‌گيري از ديش براي رويت کانال‌هاي تلويزيوني خارجي غيرقانوني است و مردم هم مي‌دانند ماهواره منع قانوني دارد و هم از آن به طرق گوناگون استفاده مي‌کنند. چرا؟در اينجا دو چرا؟ مطرح است. يکي چرا مردم... در اين مورد خلاف قانون عمل مي‌کنند؟ و چرا مردم آن هم در اين وسعت از ماهواره استفاده مي‌نمايند؟ در حدي که وجود ديش‌‌ها بر بام‌هاي عادي شده است.

آيا در کشور ما موارد ديگري هم هست که اينگونه و در اين وسعت خلاف قانون عمل نمايند و در جامعه عادي شده باشد؟ جواب اين پرسش مثبت است. مثلا حمل مسافر توسط خودروهاي شخصي خلاف قانون و ممنوع است اما همگان ملاحظه مي‌کنند که تعداد شخصي‌‌هاي مسافرکش بيشتر از تعداد تاکسي و خودروهاي عمومي درون‌شهري و بين شهري است.

با وجود اين نيروي انتظامي به ندرت با اين پديده برخورد مي‌کند. مگر اينکه خلاف ديگري اتفاق افتاده باشد. کاملا روشن است که مردم نياز به خودروهاي مسافربر، بسيار بيشتر از تاکسي‌هاي موجود دارند. از طرفي در شرايط بداقتصادي به ويژه براي حقوق بگيران، حمل مسافر يک درآمد محسوب مي‌شود که بسيار آبرومندتر از مشاغل کاذب است.

عادي شدن بهره‌گيري از ماهواره هم دو علت دارد. يکي نياز مردم به دانستن و نيز پر کردن اوقات فراغت و ديگر نداشتن چند رسانه رقابتي. وقتي مسئولان مملکتي اين دو علت را مي‌دانند، رغبتي به مقابله با ماهواره در خود نمي‌بينند و ماموران مربوطه نيز عزم جدي براي جمع‌آوري ديش‌‌ها ندارند، مگر مواقعي که به دلايلي، رسانه‌هاي تصويري خارجي را محرک و مشوق بعضي از کنش‌‌ها ببينند. در هر صورت مقوله ماهواره هم براي مردم و هم براي دولتمردان يک معضل است و براي برون رفت از آن بايد طرحي تازه آورده شود.

مردم ما از طرفي نياز به شنيدن و ديدن برنامه‌هاي گوناگون دارند و از طرفي ميل به پاگذاشتن روي قانون و مقررات ندارند. لازم مي‌دانم در اينجا به اين نکته اشاره کنم که به نظر من قريب به اتفاق خانواده‌هاي ايراني مايل به باز بودن پنجره‌هاي تلويزيون خود روي برنامه‌هاي مبتذل نيستند و اگر علاقه‌اي به پيگيري مسائل سياسي و علمي نداشتند قطعا به خريدن تجهيزات ماهواره‌اي همت نمي‌کردند.

نگارنده در طول مسئوليت اداري خود دوبار با موضوع ماهواره درگير بوده، يکبار قبل از تصويب قانون ممنوعيت آن در مجلس شوراي اسلامي و يک بار هم پس از آن. وقتي در جلساتي براي چگونگي جلوگيري از گسترش ماهواره بحث مي‌شد، بنده نظرم اين بود که مردم خودشان مواظب هستند که آثار بداخلاقي‌هاي ماهواره، دامن جامعه را نگيرد. به علاوه با تکنولوژي بايد به جنگ تکنولوژي رفت. اگر يک روز تجهيزات گيرنده از بام‌‌ها به درون جعبه تلويزيون رفت چه بايد کرد؟ اين جلسات مربوط به17-16 سال قبل بود.

اما بالاخره طرحي در مجلس به صحنه آمد و ماهواره ممنوع شد. پس از آن نيز در شبکه اول سيما مسئوليت داشتم که بايد براي صحه گذاشتن بر آنچه مجلسيان تصويب کرده‌اند برنامه‌هايي توليد مي‌کرديم. براي اين امر چندين جلسه در دفتر بنده تشکيل شد اما به يک جمع‌بندي کلي براي چگونگي توجيه مردم دست نيافتيم، فقط قرار شد که ضرورت ارتقاي کيفيت برنامه‌هاي سيماي جمهوري اسلامي و اشکالاتي که بر بعضي از برنامه‌هاي ماهواره‌اي وارد است به آگاهي مردم برسد.

ماهواره خواه و ناخواه در ايران قانوني خواهد شد، همانگونه که به مدت 15سال داشتن ويدئو در ايران قدغن بود. ناگهان مقامات مربوطه فايده‌اي بر ادامه ممنوعيت آن نديدند و آزاد شد. بنابراين ضرورت دارد در اين مورد طرح جديدي ارائه شود که هم مردم خلاف نکنند و هم نيروي انتظامي دچار دردسرهاي بيشتر نشود.