تيترآنلاين 30 شهريور 1389 ساعت 13:34 http://titronline.ir/vdchtqnwd23n6.ft2.html?987 -------------------------------------------------- عنوان : وب سایت به‌جای سنگ قبر؟ -------------------------------------------------- سال گذشته یک شرکت چینی اقدام به برگزاری مراسم کفن و دفن آنلاین کرد.شاید بتوان مزایای فناوری‌های الکترونیکی برای مردگان را در شبكه‌های تلویزیونی هم دید. متن : تيترآنلاين - ضميمه كليك در مطلبي با عنوان "سرنوشت دیجیتالی اموات در شبكه‌های اجتماعی و اینترنت" به بررسي مردگان در اينترنت پرداخته است سايت تيترآنلاين نظر شما را به اين بحث جلب مي نمايد.انسان هیچگاه یک موجود صرفا زیستی یا غیر اجتماعی نبوده و تقریبا در تمام طول تاریخ سعی در تشکیل جوامع داشته است. چیزی که جامعه انسانی را از اجتماع موجودات زنده غیرانسانی قابل تشخیص می‌کند، موجودیتی است به‌نام ارتباط یا به مفهومی دیگر با ارتباطات، اجتماع به جامعه تبدیل می‌شود. انسان نیز در تمام طول تاریخ سعی در تقویت این قابلیت داشته است و کتاب‌ها و شیوه‌های سخنوری از ابعاد بسط یافته و گسترش‌دهنده همین ارتباط هستند. اختراع خط، کتیبه‌نویسی، اختراع ماشین چاپ، اختراع تلگراف، تلفن و دست آخر تلویزیون و اینترنت تلاشی برای رسیدن به یک ارتباط بهتر بوده است. اما ارتباطات غیرشفاهی خاصیت دیگری هم دارند و آن ماندگاری کلام است. یعنی یک کتاب تا سال‌ها می‌تواند ایجادکننده ارتباط باشد. حال یک سوال مطرح است در دنیای فناوری اطلاعات و به‌طور مشخص در اینترنت، پس از مرگ اطلاعات افراد چه می‌شود؟ و یا پرسش کوچکی مانند این‌که آیا اینترنت به‌درد اموات هم می‌خورد؟! زندگی آنلاین پس از مرگ تقریبا تمام افرادی که با اینترنت سر و کار دارند می‌دانند که اطلاعات و سابقه نامه‌نگاری‌های الکترونیکی، حضور در شبکه‌های اجتماعی و این نوع فعالیت‌ها باعث می‌شود شخصیت ما در فضای مجازی پیکربندی شود. بعنوان مثال در زمان دانشجویی یا دانش‌آموزی، اطلاعات مربوط به واحدهای درسی و ارتباط با دوستان حجم غالب ارتباطات ما را تشکیل می‌دهد و همین‌طور در زمان اشتغال یا در زمان‌های خاص دیگر، محتوای ارتباطات ما نیز تغییر می‌کند. اما در کل پس از چندین سال زندگی آنلاین به نقطه‌ای می‌رسیم که جبر زیستی بر اختیار نفس‌مان غلبه می‌كند و (دور از جان شما) می‌میریم. اما در آن زمان اطلاعات ما چه خواهد شد؟ هویت دیجیتال ما در دنیای شبکه‌های اجتماعی چقدر عمر دارد؟ و اصلا اگر کسی خواست پس از مرگ یادی از ما کند، کجای اینترنت را باید بگردد؟ ارثیه دیجیتالی هنگام ثبت‌نام در شبکه های اجتماعی و سرویس‌های پست الکترونیکی، در قوانینی که 99درصد ما نخوانده تایید می‌کنیم، شرایط نگهداری اطلاعات پس از فوت ذکر شده که با کمی تفاوت در همه آنها یکسان است. بیشتر این سرویس‌دهندگان (البته از نوع معتبر) بنابر قوانین کشوری که در آن ثبت شده‌اند، موظف به نگهداری اطلاعات و تبعیت از احکام دادگاه‌های آن کشور هستند. از آنجا که گوگل به‌نوعی یكی از خدمات‌دهندگان بزرگ اینترنت است و فعالیت ها و برنامه‌های او به بقیه خط می‌دهد که چه کنند، باید دید او چه می‌کند؟ گوگل در صورت فوت و یا فقدان صاحب حساب کاربری با درخواست خانواده وی و حکم رسمی از دادگاه فدرال آمریکا و یا یک دادگاه بین‌المللی مبنی بر تایید فوت شخص و تایید هویت وارث، اطلاعات کاربری را بصورت ذخیره‌شده در یک دیسک نوری برای وارث ارسال می‌کند . البته بنا به گفته یکی از مدیران گوگل در وبلاگ خود «این کار برای ما هزینه زیادی دارد، زیرا تعداد زیادی از کاربران فوت می‌کنند و شاید دادن پسورد به خانواده متوفی راه‌حل بهتری باشد.» البته گوگل فعالیت‌هایی مانند تایید حساب کاربری با ارسال پیامک به موبایل فرد را بعنوان یکی از راه‌های دسترسی خانواده وی به اطلاعات او در زمان فقدان قرار داده اما اگر کسی بخواهد به اسناد کشف شده در پست الکترونیکی فرد استناد کند، بهتر است مراحل قانونی آن را طی کند. سرویس‌دهنده‌هایی مثل یاهو و AOL نیز روش قانونی را برای بازماندگان در نظر گرفته‌اند. شخصیت اجتماعی آنلاین کسانی که با شبکه‌های اجتماعی کار نمی‌کنند، اصولا درنمی‌یابند که شخصیت آنلاین چیست. اما در جامعه اجتماعی پس از مدتی با برخی همسایه و دوست می‌شوید و با برخی دشمن و با برخی دیگر هم‌محل. پس از فوت نیز اطلاعات شما در دسترس خواهد بود با این تفاوت که دیگر نمی‌توانید به دوستان عکس‌العمل نشان دهید. فیس‌بوك، بزرگ‌ترین شبکه اجتماعی در حال حاضر بیش از نیم میلیارد عضو دارد که بنا به گفته گردانندگان آن حداقل چهار پنجم اعضای آن بصورت ماهیانه فعال هستند. اما با نرخ مرگ‌ومیر طبیعی، میزان افرادی که تنها در این شبکه بوده و دیگر نیستند، به چندهزار نفر در ماه می‌رسد. برای همین از سال گذشته این شبکه تصمیم گرفت برای اعضای فوت شده یک صفحه ایجاد کند. البته نه یک صفحه جدید بلکه همان صفحه قبلی را برای دوستان قبلی قابل دسترسی می‌کند و دیگر امکان تغییر یا حذف آن وجود ندارد. افراد می‌توانند با ارسال گزارش به فیس‌بوک در صفحه مخصوص، ضمن اعلام نوع وابستگی به فرد یک گواهی از فوت او مانند خبری در یک سایت معتبر یا آگهی چاپ شده ارائه کنند و البته در صورت ارسال گزارش جعلی، شخص گزارش‌دهنده از فیس‌بوک اخراج می‌شود. ماکس کلی یكی از مسوولان فیس‌بوک در وبلاگ رسمی این سایت نوشته است: «هنگامی كه فردی از دنیا می‌رود و ما را ترک می‌کند، از خاطرات ما یا سایت‌های اجتماعی ما بیرون نمی‌رود.» او می‌افزاید: «منظور ما هم از خلق صفحه‌های یادبود (در فیس‌بوک) این است که مردم بتوانند خاطرات خود را از عزیزانشان ثبت و حفظ کنند و دیگران را هم در این خاطرات سهیم کنند.» پس از این‌که صفحه شخصی یک عضو فوت شده فیس‌بوک به صفحه یادبود تبدیل شود، شرایط و محدودیت‌های دسترسی به این صفحه تغییر خواهد کرد، به‌نحوی که تنها دوستان تایید شده، امکان دسترسی به آن را خواهند داشت.بخشی از اطلاعات شخصی عضو فوت شده مانند نشانی ایمیل یا شماره تلفن و موبایل او هنگام ثبت صفحه یادبود حذف می‌شود و پروفایل او هم دیگر در بخشی که به کاربران پیشنهاد و یادآوری می‌شود که با دوستان خود ارتباط برقرار کنند، ظاهر نمی‌شود. آنچه مشخص است اینکه این نوشتار به دنبال سرپوش نهادن بر قدرت و قابلیت های مهم، سایتی همچون فیس بوک نیست و قرار نیست به مخاطبان گوشزد کند که از مواجهه با آن پرهیز کنند. نکته مهم اینجاست که بدانیم و باور کنیم که جماعت یهودیانی که در آن سوی کره زمین ساکن هستند، دلسوزان ایران و تفکر و تمدن ایرانی نیستند. باور کنیم که هیچ حادثه ای بی دلیل و ناگهانی رخ نمی دهد و بهتر است در جستجوی رمز گشایی از متونی باشیم که با رمزگزاری های زیرکانه برای ما طراحی شده اند. کفن و دفن آنلاین معمولا سیستم‌های تماشای برنامه زنده مربوط به مسابقات ورزشی است؛ اما نه همیشه! در آغاز کار فقط مردم آفریقا، نیوزیلند، اسپانیا، استرالیا و كانادا می‌توانستند مراسم خاكسپاری درگذشتگان خود را در Newtownards وBangor دو شهر بخش (كانتی‌داون) ایرلند شمالی مشاهده كنند، اما در حال حاضر مناطق مورد حمایت گسترش یافته است. این شرکت برای برخی از مراسم بصورت دعوتنامه عمل می‌کند و تنها افرادی که رمز عبور داشته باشند می‌توانند این مراسم را ببینند. بنا بر گزارش بی‌بی‌سی، شبكه‌ای از دوربین‌ها و میكروفن‌ها در كلیساهای برگزاركننده مراسم نصب می‌شود. وب سایت به‌جای سنگ قبر؟ همان‌طور که در ایران پنجشنبه آخر سال مخصوص زیارت اهل قبور است، در چین نیز هر ساله در 5 مارس، مردم به‌طور سنتی با رفتن به گورستان‌ها یادی از عزیزان از دست‌رفته خود می‌کنند. اما سال گذشته یک شرکت چینی اقدام به برگزاری مراسم کفن و دفن آنلاین کرد. سایت نت‌ور حدود 80 هزار مراسم و آیین مختلف را به مخاطب پیشنهاد می‌دهد. مدیر این سایت به خبرگزاری شین‌هوا گفته است: «گرامیداشت یاد از دست‌رفتگان از طریق اینترنت در مقایسه با حضور در گورستان‌ها فوایدی دارد مانند این‌که محدودیت زمانی و فضایی ندارد و می‌تواند شامل اطلاعات بیشتری درباره شخص متوفی باشد تا اطلاعاتی که به روی سنگ قبر حک می‌شود. تلویزیون مردگان شاید بتوان مزایای فناوری‌های الکترونیکی برای مردگان را در شبكه‌های تلویزیونی هم دید. چرا که در آلمان شبکه‌ای به‌نام «اتوس» از اوایل سال 2008 مخصوص اموات راه‌اندازی شده تا به این وسیله مراسم مختلف، زندگی‌نامه اموات مشهور و شهروندان معمولی، آگهی ترحیم و برنامه‌های مرتبط را پخش کند. بهشت‌زهرا آنلاین چند نفر همنام با شما در بهشت زهرا دفن شده‌اند؟ آنلاین بودن تقریبا به همه جای کشور ما هم سرایت کرده و یکی از آن مکان‌ها، بهشت‌زهرای تهران است. سازمان بهشت‌زهرا اقدام به راه‌اندازی سیستم جستجوی اموات در سایت خود کرده تا بدون سردرگمی بتوانید با وارد کردن نام متوفی محل دفن او را بیابید. البته کار کمی راحت‌تر هم شده، چرا که نرم‌افزار این کار برای موبایل هم ارائه شده است. این برنامه از سری نرم‌افزار‌های سیستم عامل جاوا است که می‌تواند در بیشتر گوشی‌های موجود فعال باشد. بنا به گفته یکی از مسوولان این سازمان، هم‌اکنون اموات از محل شستشو و غسالخانه با یک میکروچیپ مجهز به فناوری RFID کنترل می‌شوند تا به محل مورد نظر دفن برسند. این سامانه را می‌توانید در این نشانی ببینید: http://beheshtezah